ROEIVERENIGING WEESP

Men neme onze mooie vereniging, een gladde Vecht, mooi weer, zes slechtziende jongvolwassenen en je hebt de ingrediënten voor een topdag.

Dinsdag 27 augustus kregen wij zes enthousiaste jongvolwassenen met hun drie begeleiders te gast op onze vereniging.

Een collega van mij zocht een roeivereniging waar de blinde en slechtziende jongeren ervaring konden opdoen met de roeisport. Wetende dat wij de leukste en mooiste vereniging hebben kon ik natuurlijk niet anders dan hen bij ons uit te nodigen.

Aangezien ik zelf ook slechtziend ben en werk op een school voor blinden en slechtzienden heb ik inmiddels wel ervaring en handigheid hoe je hier qua aanbod mee om moet gaan. Het mooie is dat je kunt laten zien dat er zoveel nog wel kan met een verminderde visus. Lukt het niet linksom dan wel via een beetje links, een beetje rechts, nog een beetje rechts en weer links, maar vaak is er meer mogelijk dan men denkt. Zowel wij (slechtzienden) zelf, maar ook voor onze medemens.

Ook deze toppers hebben dit maar weer bewezen. Nog nooit eerder in een roeiboot gezeten en toch maar mooi hun eerste kilometers gemaakt.

We begonnen de les met uitleg over de roeisport, de boot en de roeibeweging. Tijdens deze uitleg had ik allerlei materiaal voor hen om van dichtbij te kunnen bekijken en/of te voelen om dit te verduidelijken.

Hierna gingen we op de ergometers om de roeibeweging te oefenen. Hierbij kreeg ik hulp van drie toppers: Nicola, Jacqueline en Sylvia.

Eenmaal bekend met de roeibeweging zonder gewiebel was het dan zover… we gingen de boten in.

Voor de één wat spannender dan voor de ander. Het is ook letterlijk wel even een stap om zo een wiebelende boot in te stappen waar je ook nog eens niet overal mag staan.

Ze deden dit stuk voor stuk heel goed!

Nicola en Sylvia & Jacqueline en ik gingen beiden met drie jongeren het water op. Eerst laten voelen wat de boot doet als je je handen uit elkaar beweegt en weer bij elkaar doet. Laten voelen hoe stabiel de boot ligt als je je riemen vasthoudt en je handen bij elkaar. Je zag de ontspanning op de gezichten ontstaan.

En toen….. de eerste roeimeters waren een feit. We begonnen met de rug en de armen. Met het gewiebel van de boot en al die ledematen die maar in de weg zitten (zeer herkenbaar, toch???) was het even zoeken naar stabiliteit en ontspanning, maar deze werd gevonden. De gespannen koppies maakten plaats voor koppies met grote glimlachen erop.

OK, dan kunnen de benen er wel een stukje bij ;-) O, toch niet…. er zit een roeibankje vast, dus eerst maar even aanleggen en herstellen.

Eenmaal het water weer op hebben ze mooie meters gemaakt met een stukje oprijden erbij. Gedurende het roeien kwamen zelfs de opmerkingen “Dit is echt leuk!” en “Ik wil dit vaker doen!”

Helaas moesten we toch echt weer terug naar de vereniging. Op de vereniging hebben de instructeurs, de begeleiders en de jongeren nog gezellig nagepraat over deze dag. Blije gezichten en positieve verhalen zijn hét teken dat het een mooie en zeer geslaagde dag was.

Geschreven door:

Kim de Korte