ROEIVERENIGING WEESP

Het weekend van 8 & 9 maart. Tijd voor de jaarlijkse Head of the River, een achtervolgingswedstrijd over ca. 8km op de Amstel. Aan de start verschijnen 475 boten en wel 4000! roeiers. Waaronder wij. Dat hadden we krap anderhalf jaar geleden niet kunnen bevroeden, toen we voorzichtig onze eerste opwachting maakten bij de sympathieke, recreatieve Lingebokaal. 

De Head of the River is nogal een happening, met een veld met oud-Olympiërs, jonge fanatieke studentenroeiers, internationale ploegen én finishtijden waar je u tegen zegt! Wij hadden niet direct het idee dat we daar iets te zoeken hadden, als ploeg waarvan iedereen al (ruim) de 40 was gepasseerd toen die voor het eerst in een roeiboot stapte. Maar je zal maar enthousiast zijn over wedstrijdroeien, lol hebben in steeds een nieuwe uitdaging. Als vanuit de mannen-8 dan ook nog geluiden klinken als ‘gewoon doen, is hartstikke leuk’, zijn we vrij snel over de streep. 

Dit keer pakken we het gedegen aan. Een hardnekkige schouderblessure zorgt ervoor dat één van de teamleden zich op het coachen gaat storten. En hoe! Het team van (nu twee!) coaches verdiept zich in trainingsleer. Hoe zorg je ervoor dat je niet per se hard, maar vooral slim traint... Precies zoveel van het lichaam vraagt dat je kracht en conditie opbouwt, zonder overbelast te raken.

We hebben een goed doorwrocht trainingsschema. Dagen met intensieve intervaltrainingen, waarbij we relatief korte stukken op wedstrijdtempo roeien. Steeds wat dichter toewerkend naar de afstand die we op the day moeten afleggen. Op andere dagen staat een extensieve duurtraining op het programma: kilometers maken, op rustig tempo. Een goede gelegenheid om op de techniek te letten. En ook een vorm van training die al snel meditatief wordt. We noemen roeien weleens een denksport. Zoveel details om op te letten. Maar gevoel is minstens zo belangrijk. Heerlijk als het hoofd na verloop van tijd rustiger wordt, je je steeds meer één gaat voelen met de boot, het water en met elkaar. 

Ondertussen verzamelen we onbewust een hele reeks mantra’s. In de eerste plaats uitgesproken door coach/stuur, gaandeweg automatisch rondzingend in onze hoofden. Het helpt ons scherp te blijven. 

Duwen en hangen; blijf bouncen; eerst inbuigen, dan oprijden, voel je strekkers voordat je gaat rijden; houd balans, bedenk wat je daar zelf aan kan doen; billen zwaar, handen licht; nader het water; Scherp in… en Door! (dat kan strakker!); lange haal; Samen, met z’n vieren.  

En niet onbelangrijk: haal je nog adem…?

De lengte van de wedstrijd is best spannend, we hebben nog nooit 8km achter elkaar op hoog tempo geroeid. Hoe verdeel je je krachten? Hoe zorg je ervoor dat je het onderste uit de kan haalt, maar wel de finishlijn haalt? We zien het maar als nulmeting, een eerste kennismaking met weer een heel nieuw circus. Rekeninghoudend met de soms straffe concurrentie, grijpen we terug op het doel voor onze eerste wedstrijd: het zou leuk zijn als we geen laatste worden. 

Al met al vinden we dat we het helemaal niet gek gedaan hebben. Er had meer in gezeten. Zoals na iedere wedstrijd de conclusie is. Direct na de finish kunnen we alweer honderduit praten. Een indicatie dat we best wat dieper mogen gaan. Maar we hebben een mooi stabiel tempo aan kunnen houden. Af en toe viel de kracht ‘n klein beetje weg, maar dat konden we ook snel weer oppakken. Uiteindelijk zijn we 8e geworden (van de 15) in onze eigen leeftijdscategorie, in een tijd van 34:18,1. Daar hadden we van tevoren niet op durven hopen.

Ondertussen hebben we voldoende aandachtspunten verzameld om aan te werken in aanloop naar de volgende wedstrijden - de Spaarne Lenterace en ‘onze eigen’ Midzomervechtrace. 

Want uiteindelijk is dat misschien wel de voornaamste reden dat we dit doen. De wedstrijddagen zijn leuk. Er hangt altijd een goede sfeer. Een moment waarop hét moet gebeuren geeft ook net wat extra’s. Maar het proces om ergens naartoe te werken geeft nog de meeste voldoening. Gezamenlijke doelen stellen en daar progressie in boeken, dat is enorm leuk! 

De dames-4 van de vroege zondagochtend

(Sylvia, Vivienne, Angela, Mariëtte, Jantien, Laura en Frank)