ROEIVERENIGING WEESP

Ergens in de zomer, na een tochtje met de VrijMiBo(ot), zegt Heleen dat ze zo graag nog ‘n keer een wedstrijd wil roeien. De Lingebokaal bijvoorbeeld. Voor ons totaal nieuw terrein, maar we worden toch geprikkeld. Al ‘n paar jaar roeien we met veel plezier op de Vecht en proberen we ons steeds verder te ontwikkelen. Misschien niet superfanatiek, maar wel gedreven en enthousiast. 

Eind 2022 maken we onze eerste meters in de gladde 4, dat is weer zo’n nieuwe ervaring en een uitnodiging om onze techniek verder aan te scherpen. Na het afroeien blijven we roei-oefeningen doen, met focus op gelijkheid, samen één worden, in een mooi gelijkmatig ritme, met stevige trap gevolgd door rustig oprijden. Ook zetten we regelmatig extra kracht op de benen en voeren we het tempo op. Is het in eerste instantie nog ‘n beetje zoeken, we vinden elkaar steeds beter, ondervinden ook de lol van het roeien met een slagenteller en beginnen voor het eerst het gevoel te krijgen dat roeien echt een sport is, waar je moe van kan worden. Daar zijn we zo langzamerhand wel aan toe. Dus de stap naar wedstrijdroeien is misschien een heel logische… 

Onder onze vaste roeimaatjes bevinden zich wat reislustige types. Niet iedereen is beschikbaar op de wedstrijddag. Dus stellen we een gelegenheidsteam samen, bestaande uit Heleen, Laura, Sylvia, Angela en Jantien. Dat is rond. Maar dan? 

Hoe pakken we dit in hemelsnaam aan? De Lingebokaal beslaat een afstand van 6km. Dat op wedstrijdtempo zien vol te houden, hoe dan...?! Wat is überhaupt een goed wedstrijdtempo? Hoe bouw je de trainingen op? Heleen heeft wedstrijdervaring, maar verder zijn we complete groentjes, we hebben geen idee. Bovendien hebben we maar 2 maanden waarin we samen kunnen roeien, een goed doorwrocht plan is geen overbodige luxe.

Gelukkig komen Pietjan en Frank al snel ‘to the rescue’ (we hebben onze eigen coaches, het moet niet gekker worden). Dat is zo fijn! Zij geven ons opdrachten, wij volgen ze op. We krijgen gaandeweg beter gevoel voor de boot, voor elkaar en voor de afstand. Al snel voelt die 6km helemaal niet zo lang. 

We stemmen ook met elkaar af wat we willen bereiken. We hebben niet de ambitie om direct ‘blik te trekken’. Misschien niet echt een wedstrijdmentaliteit, maar wat niet is kan nog komen. Wat willen we dan wel? We formuleren een heel lijstje wensen en doelen. Die zijn voornamelijk gericht op het proces. Zoals: technisch beter leren roeien, meer tempo leren maken, als één team. En dat tijdens de wedstrijd ook kunnen laten zien. Niet ineens gek gaan doen, ‘ruitenwissen’ en snel bewegen zonder vooruit te komen, maar gecontroleerd blijven trappen. Daarnaast: na de wedstrijd nog samen door één deur kunnen (ook niet onbelangrijk!). En: ‘het zou leuk zijn als we geen laatste worden’. 

De wedstrijddag

Na héél véél wind en regen tijdens de trainingen, hebben we zowaar een droge wedstrijddag. In Leerdam treffen we een geoliede machine aan. Dat mag ook wel, met 163 ploegen en 787 deelnemers. Wij gaan maar gewoon mee in de stroom. Rap het water op, rustig oproeien en dan een tijdje wachten tot alle boten gearriveerd zijn voor de 3e heat van de dag. Dat wachten is eigenlijk heel gemoedelijk, een moment om eens te checken wie er verder zoal meedoen. Men is van heinde en verre naar Leerdam afgereisd. Zelfs Brussel is vertegenwoordigd!

De wedstrijd werkt met een ‘vliegende start’, je mag de boot ervoor al op tempo brengen. Maar er mag ook weer niet te snel na elkaar worden gestart. Wij worden in eerste instantie opgeroepen en dan toch weer tegengehouden, zodat er niet zoveel vliegends meer aan is. Dan onszelf na de start maar verder op gang trekken, om vervolgens onafgebroken door te stomen. Het heeft nog iets onwennigs. De gedachte schiet door het hoofd, ‘dus nu zijn we een wedstrijd aan het roeien’. Zo voelt het helemaal niet. We hebben ook nog niet helemaal in de smiezen hoe we ons het snot voor de ogen moeten roeien. Iedere keer als we de 6km voltooid hebben, hebben we nog energie over. Dat is nu natuurlijk niet de bedoeling. En toch, we zijn weer niet kapot als we over de streep komen. Het helpt misschien niet dat we de finish zomaar ineens gepasseerd zijn ;-) Die kwam wat eerder dan verwacht, dus de eindsprint hebben we gemist. Het hoort waarschijnlijk allemaal bij de, voor de meesten van ons, eerste ervaring. Noem het maar ‘voorzichtig proeven’ aan wat wedstrijdroeien behelst. Maar het smaakt naar meer! (en al onze doelen hebben we kunnen afvinken!) 

De harde cijfers

De eindtijd was 29:26. Hiermee zijn we 8e geworden in de eigen leeftijdscategorie en 21e overall, in een veld met 30 damesvieren. Kortom, de basis is gelegd. En er is ook nog voldoende ruimte voor verbetering ;-)

Veel dank aan onze coaches Pietjan en Frank! Aan Michel, die de boten heeft vervoerd. Rosette, die meeging voor de aanmoediging. En de mannen Acht, die her en der een handje toestaken. Het was een interessant proces en een mooie, enerverende dag!